MOA sprak met:

[ woensdag 11 april 2001 ]
Mauro Pawlowski

part 2

Tevreden
Mao De plaat die in je hoofd zit voor je de studio intrekt, wil nog wel eens stevig verschillen van de plaat die uiteindelijk op band terechtkomt. Hoe zit dat bij Songs From A Bad Hat?
Mauro Pawlowski: "Het is toch wel ongeveer de plaat geworden die ik in mijn hoofd had. De selectie van de nummers was misschien wel anders. Ik had als geheel ook een iets akoestischer plaat in gedachten. Achteraf ben ik heel blij dat het niet die plaat is geworden. Ik heb nu toch wel zin om met een rockband rond mij te gaan spelen. Daarom ben ik ook zeer blij dat er een paar stevige rockers op de plaat zijn terechtgekomen.
"Over de klank van de plaat ben ik heel tevreden. Ik had al eens met Dave Sardy als producer gewerkt, dus wist ik dat dat geen probleem zou zijn. Als er één ding was waar ik niet over panikeerde, was het dat wel. Ik ken wel iets van klank, maar het is niet zo dat ik ook een goeie klank kan maken. Dat is toch een vak apart. Dat liet ik dus met een gerust hart over aan Dave. Als ik in de studio iets ingespeeld had, bolde ik het gewoon af en liet ik hem de rest doen. Ik heb echt een blind vertrouwen in hem. Tijdens de mixing van de plaat bleef ik ook uit de buurt: ik ging elke avond eens langs om te horen wat ze ervan gemaakt hadden. Om dan met een pseudo-kennersblik te zeggen: ‘Mmjaa. Klinkt niet kwaad, mannen. Goed gedaan’(lacht)."

Mao Veel groepen nemen cd’s mee naar de studio om de producer een idee te geven van hoe het volgens hen moet klinken. Dat is niks voor jou?
Mauro: "Er zijn dingen waar ik meer belang aan hecht - en waar ik ook sneller over panikeer. Of de nummers wel goed zijn, bijvoorbeeld. Of ik zélf wel goed ben. Zit mijn persoonlijkheid, mijn attitude wel goed? Waarmee ik niet bedoel: uiterlijke attitude. Ik heb het eerder over innerlijke attitude. Zit die wel snor? Dat zijn de dingen waar ik mee bezig ben, zelfs jaren voor ik de plaat maak. De rest is bijna een formaliteit. Ik druk het nu wat sterk uit, maar in zekere zin is het wel waar."

Mao Wat bedoel je precies met ‘innerlijke attitude’?
Mauro: "Dat weet ik zelf niet zo goed. Het heeft te maken met de persoonlijkheid van de artiest, zijn levenswijze, de manier waarop hij tegen de dingen aankijkt. Als rockzanger kun je mijns inziens beter een gevoelsmatige en provocerende attitude hebben dan bijvoorbeeld een intellectuele en berustende. Dat past bij een andere uitingsvorm. Je weet wel ongeveer in welke richting je je persoonlijkheid wilt laten evolueren, maar je hebt er niet altijd evenveel vat op. Ik zit wel eens te denken: ‘Ah, goh, zó eentje ben ik dus. Da’s ook niet altijd even fraai.’ Ik kan ook niet altijd naar mezelf luisteren. Als ik mezelf bezig hoor, denk ik soms: ‘Aaargh! Was ik maar een ander karaktertype geweest.’ Maar goed, je hebt niet te kiezen, hé. Ben ik nu eigenlijk vaag (lacht)?"

Mao Let vooral niet op de rook die uit ons hoofd komt. Wanneer ben je eigenlijk voor het eerst aan deze plaat gaan denken?
Mauro: "Moeilijke vraag. Ik kan niet zo meteen een beginpunt bedenken. Voor mij zijn het allemaal fases die in elkaar overlopen. Als je me zou vragen wanneer ik deze plaat ben gaan leven, dan zal dat toch wel twee jaar geleden zijn."

Mao Als je er zolang mee rondloopt, evolueert zo’n plaat dan ook in je hoofd?
Mauro: "O ja. Een plaat gaat door heel wat tussenversies. Dat is altijd zo geweest bij mij, ook omdat ik nogal een veelschrijver ben. Je begint met pakweg vijftien songs, een deel daarvan gooi je weg, en met vijf songs ga je verder. Op die manier heb je na twee jaar een selectie van twintig songs waar je een repertoire uit kunt samenstellen. Maar je moet een hoop weggooien. ’t Is eigenlijk vooral een kwestie van schiften. Wat voor plaat het wordt, hangt in grote mate van het tijdstip van de opnamen af. Had ik deze plaat twee maanden vroeger of twee maanden later opgenomen, dan was de schifting anders geweest en was het een andere plaat geworden."

Mao Als een plaat voortdurend blijft evolueren, wanneer weet je dan dat ze definitief af is?
Mauro: "Dat weet je nooit. Ook nu niet. Op een gegeven moment had ik iets van: we zitten nu in de studio, nu moet ik niet flauw gaan doen. Even alles op alles zetten en er het allerbeste van maken. Je moet jezelf toch wat moed inpraten. Er zijn mensen die daar problemen mee hebben. Ik denk dan: niet flauw doen. Gewoon die plaat opnemen."