MOA sprak met:

[ woensdag 11 april 2001 ]
Mauro Pawlowski

part 5

Beetje naakt
Mao Je hebt al verschillende keren in de studio gezeten, en daar heb je ongetwijfeld het een en ander uit geleerd. Wat wilde je deze keer zeker anders doen dan de vorige keren?
Mauro: "Ik heb nog meer belang gehecht aan de voorbereiding. En ook: als je het punt bereikt hebt waarop je denkt: het gaat echt niet meer, het kan niet beter klinken, ik heb geen zin meer en ik haat alles en iedereen, en het klinkt tóch nog niet zoals het moet: slik de pil door en probeer toch nog een iets betere versie op te nemen. “Ik haat zingen in de studio. Ik moet me echt naar de microfoon slepen. Vroeger kon ik niet snel genoeg weg zijn als ik iets had ingezongen. Nu was het van: allez vooruit, ik zal me toch nog maar eens voor dat tweede refrein van de derde track naar de microfoon sleuren en proberen het met volle overgave twintig keer opnieuw te doen. Als je dat niet kunt opbrengen, heb je er later altijd spijt van."

Mao Waarom zing je niet graag?
Mauro: "Gewoon... Ik ben ook nogal gereserveerd van karakter. Je staat daar toch een beetje naakt, zoals op alle momenten van inspiratie. Optreden is anders. Daar creëer je een situatie van: ‘Hey-hey-hey! Ik ben de man!’ In de studio is het toch een verschil. Voor mij is het altijd even slikken. Mijn omgeving, die ik ongeveer zelf gekozen heb, stelt me op een bepaalde manier gerust, maar van harte zal het wel nooit zijn. Je staat daar toch maar raar met je koptelefoon op je kop. En je hoort ook alles: je hoort je huig trillen achterin je keelgat, je hoort de luchtstroom wervelen in je mondholte. En je moet ook goed op je Engelse uitspraak letten. Je doet hard je best om te verdoezelen dat het niet je eerste taal is, wat niet wegneemt dat je af toe toch nog als Der Kommissar klinkt (lacht). Dat is toch lichtelijk gênant."

Mao Wat heeft Dave Sardy eigenlijk met België?
Mauro: "We moeten daar niet bescheiden over doen: die gast herkent kwaliteit en hij vindt dat er in België zeer goeie groepen en muzikanten zitten. dEUS zou hij ook graag eens willen produceren, maar door omstandigheden is dat er nog niet van gekomen."

Mao Volgens de mensen van Soulwax werkt hij heel graag met Belgische groepen omdat die qua humor helemaal op dezelfde golflengte zitten als hij.
Mauro: "Het gaat er nogal grof aan toe, ja. Brooklyn lijkt ook één grote Limburgse cité. Je mag wel zeggen dat ze er niet meteen de meest verfijnde taal hanteren. Sarcasme was de omgangstaal tussen Dave en ons. Ik kan me voorstellen dat het voor buitenstaanders wel eens overdreven overkomt. Ik moet zeggen: de eerste dagen was het toch weer even wennen."

Mao Wat vond Sardy van de demo’s?
Mauro: "Dave is zo’n gast die zegt: ‘Die overstuurde 4-track opnamen waarop je alles scheef inspeelt, dat gaan we nooit kunnen evenaren.’ Euh, merci Dave. ‘Maar we gaan het tóch proberen.’ Dat is echt zijn doel. En ook zijn grootste kwaliteit. Hij kan de ballen van een demo naar een groot publiek vertalen. Op een democassette klinkt muziek altijd op zijn best en dat geluid moet je in de studio, via een onnatuurlijk proces herscheppen, verfijnen en verbeteren, zonder afbreuk te doen aan de oorspronkelijke kracht van het materiaal. Dat is echt puur vakmanschap."

Mao Was Sardy ook aangenaam verrast door de muzikale richting die je bent ingeslagen?
Mauro: "Na de eerste demo’s zei hij dat dit de nummers waren waarvan hij hoopte en wilde dat ik ze zou maken. Hij voelde dus destijds al aankomen in welke richting ik zou evolueren. Dat was ook een van de redenen waarom ik op de laatste Evil Superstars-plaat per se ‘Love Happened’ als laatste nummer wilde. Dave wilde de plaat ermee openen, omdat hij het zo’n sterk nummer vond, maar ik wilde het als afsluiter, want , zo zei ik toen: dit zal mijn nieuwe richting worden. Ik zag die song echt als de deur naar de volgende fase. Daarom moest het de afsluiter van de plaat worden. Enige meligheid op zijn tijd kan geen kwaad, hé."

Mao Je bent echt wel bezig met die dingen.
Mauro: "’t Is een deel van de job. ’t Is even belangrijk als het vinden van het juiste rijmwoord. Bij performers is het net zo: ’t is altijd zang en dans. Het hoort erbij, ook al staat de performer statisch te djengelen, het blijft zang én dans. Zo heb je ook je portie ijdelheid nodig. Anders is het als entertainer gewoon niet interessant, vind ik. Je moet jezelf een beetje opfokken. Anders kan ik net zo goed in het park de mussen gaan voederen."